19 december 2007

Vandaag was de dag van de eerste stap in de richting van het herstel van Marion en om maar meteen met de deur in huis te vallen: het is heel goed gegaan. Zo goed zelfs dat Marion mij zeer indringend (wel drie keer) vroeg deze mail te versturen om iedereen die zo heeft meegeleefd (en nog altijd doet) te informeren. En ja, dat verzoek kan ik natuurlijk niet weigeren.

We zijn de afgelopen drie weken in een trein van de medische wereld terechtgekomen, die sterk doet denken aan de snelheid van de TGV. Tijd om na te denken is er niet en alles gaat zo vreselijk snel dat het haast onwerkelijk lijkt. De werkelijkheid is echter, dat Marion vandaag onder het mes is geweest en de tumor verwijderd is. Niet te geloven als je beseft dat de diagnose pas drie weken min één dag geleden heeft plaatsgevonden. De Nederlandse gezondheidszorg is dus wat ons betreft voortreffelijk.

Om in detail te treden: Vanmorgen is Marion om 09.00 uur de OK in gereden en onder narcose gebracht. Daar is haar hoofd deels kaalgeschoren en is een katheter ingebracht. Vervolgens is er in een drie uur durende operatie een luik gemaakt van ongeveer 8 bij 8 cm en is de tumor verwijderd. Ik heb de neurochirurg kort telefonisch gesproken en hij sprak over een “heel goed verlopen operatie” en wist te melden dat “alles wat hij door de microscoop kon zien aan tumor, hij heeft kunnen verwijderen”. Wat dit laatste precies betekent, zal de komende dagen duidelijk moeten gaan worden, maar wij kunnen hier in ieder geval weer veel moed uit putten.

Marion moet de eerste 24 uur op de Recovery Room blijven, onder verhoogde bewaking, gelijk aan de IC. Ik ben vandaag twee keer bij haar geweest en haar lichaam lijkt uitstekend om te gaan met de zware operatie. Ze praat alweer volop, alle lichaamsfuncties doen het nog, haar hersenen draaien op volle toeren en ze weet uitstekend de gesprekken van de laatste dag samen te vatten. Ze heeft geen last van pijn of misselijkheid en er kon zelfs af en toe een glimlach af. Ik sta er versteld van dat dit al zo snel na een dergelijke ingreep kan. Als ze goed de nacht door komt, zal ze morgen weer naar de verpleegafdeling gaan en als de volgende dagen ook goed verlopen, verwachten we Marion maandag 24 december weer thuis te hebben.

Er is nog een lange weg te gaan, maar het lijkt er op, dat de start van deze weg een goede is en dat biedt hoop. De volgende belangrijke stap is de uitslag van de patholoog anatoom, die het weefsel moet analyseren. We hopen daar nog net voor de Kerst een uitslag van te krijgen en die zal bepalen hoe het vervolgtraject eruit zal zien.

Langs deze weg wil ik ook iedereen hartelijk danken voor alle steun en hartverwarmende woorden die we gekregen hebben. Er wordt geen medium ongebruikt gelaten door jullie en het doet ons allemaal erg goed.

Voor diegene die een bezoekje aan Marion willen brengen, heb ik het verzoek dit even gecoördineerd te doen. Ik zal een agenda aanleggen om het bezoek wat gelijkmatig te verdelen en haar niet te veel te vermoeien, maar ik weet dat ze het heel erg op prijs zal stellen. Marion is niet geschikt om stil in haar bed te gaan liggen. Ze ligt op afdeling D3 oost kamer 7 van het UMC-Utrecht, Heidelberglaan 100, 3584 CX Utrecht.

Heel veel groetjes, namens Marion,

Ronald.