10 januari 2008
Beste vrienden, collega’s en bekenden,
Gisteren heb ik (per telefoon!) de uitslag gekregen van het weefselonderzoek van de operatief verwijderde hersentumor. Hoewel ik me had voorbereid op een slechte uitslag (waarom gaan ze anders binnen 3 weken opereren), was het toch een hele klap om te horen dat het inderdaad een snelgroeiende en dus kwaadaardige tumor is: een astrocytoom graad 4 ofwel een Glioblastoma Multiforme. Omdat het herstel na de operatie zo voorspoedig verliep, had ik toch stiekem gehoopt dat het een zeldzame niet-kwaadaardige soort was en die hoop is nu definitief de grond in geboord. Een behoorlijke klap dus. Ik heb het op dit moment eigenlijk ook nog niet helemaal verwerkt. De neuro-chirurg heeft aangegeven dat een behandeling met zowel bestraling en chemo de voorkeur heeft, omdat mijn algemene conditie dat toestaat. Het ergste is echter dat volgens de literatuur de gemiddelde levensverwachting van een dergelijke tumor niet meer is dan 12 tot 13 maanden en dat komt heel hard aan. Aan mij dus de nobele taak om deze gemiddelde levensverwachting op te krikken, want dat vind ik echt veel te kort. Afgelopen zondag heb ik nog een uitzending van ‘Over mijn lijk’ gekeken, dat over kankerpatiënten gaat die nog maar kort te leven hebben, en ik had toen echt nog iets van ‘ver van mijn bed show’. Maar met deze uitslag val ik eigenlijk al in die doelgroep! Aan de andere kant is de levensverwachting wel weer afhankelijk van de uitval van lichaamsfuncties door de tumor en de leeftijd en fysieke gesteldheid van de patiënt, dus dat valt voor mij weer positief uit.
Volgende week dinsdag is er een afspraak gepland met een neuro-oncologe en de nurse-practitioner, die mij - als ik het goed begrepen heb - gaan uitleggen wat deze uitslag precies voor mij betekent. Gelukkig voel ik me momenteel (behalve de emotionele klap) fysiek erg goed en ben ik zelfs met twee kinderen op de fiets naar de kinderboerderij geweest. ’s Middags slaap ik vaak nog wel een uurtje, maar verder voel ik me niet vermoeid. Bijna niet voor te stellen dat ik zo ziek ben...
Tot later!
Groetjes, Marion.
