Weblog van een Long-term GBM-survivor

Beste vrienden, familie, collega’s en bekenden,

Ik merk aan de emails die ik krijg, dat het weer eens tijd is voor een update:

Vorige week dinsdag ben ik eindelijk begonnen aan de chemo- en radiotherapie. Wat mij betreft had dat een stuk eerder gemogen. Voor mijn gevoel zaten de overgebleven kankercellen vrolijk feest te vieren in mijn hoofd: aanpakken die rotzooi! 30 Behandelingen, dat betekent 6 weken lang elke werkdag naar het ziekenhuis. Gelukkig hebben heel veel vrienden en buren aangeboden om mij een keer te rijden, zodat ik het rijschema al helemaal rond heb met bijna elke dag een andere chauffeur!

Dinsdagmiddag kreeg ik inderdaad last van de symptomen die ze me hadden beloofd: misselijkheid en zware hoofdpijn. Ik verheugde me dan ook enórm op om het avondeten te gaan koken (dat het eten op tafel staat als hij thuis komt is één van de weinige voordelen die Ronald ziet in de hele situatie), maar wonder boven wonder vertrok de misselijkheid al snel en heb ik zelfs twee keer opgeschept (en zó goed kan ik echt niet koken). De hoofdpijn kon met wat paracetamolletjes worden verdreven, waarna ik er de rest van de week geen last meer van heb gehad! Ik ben woensdag zelfs nog bij het (heel goed geslaagde) afsluitingsfeestje van het project Somers Promotions naar Meteo Consult geweest (wij wisten lekker een halve dag eerder dat het het afgelopen weekend mooi weer zou worden).

Inmiddels ben ik van spoedpatiënt gewoon één van de vele kankerpatiënten geworden, wat betekent dat ik net als iedereen die te maken heeft met het ziekenhuis, overal achteraan moet bellen. Bij kankerpatiënten krijg je al snel het beeld van duidelijk ernstig zieke mensen met uitgemergelde gezichten, maar vooralsnog zijn mijn ronde wangen nog duidelijk aanwezig en gek genoeg voel ik me eigenlijk prima. Ik voel af en toe wat gerommel in mijn buik, maar dat heeft de eerste de beste wereldreiziger ook. Wat wil je ook als je 31 vrolijk gekleurde pillen op en dag moet slikken (en er zijn er al 2 afgevallen). Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen, dat het grootste gedeelte van de pillen chinese kruiden betreft, waarop ik mijn hoop heb gevestigd. Mijn concentratie laat het af en toe wel een beetje afweten, maar verder heb ik eigenlijk weinig te klagen, zelfs niet over het weer! De voorspellingen zijn dat ik over zo’n 2 weken wat haar ga verliezen en dat na zo’n 4 weken de vermoeidheid toe gaat slaan. Dat zien we dan wel weer. Nog 5 weken te gaan…

In het kader ‘haal eruit wat erin zit’ hebben we zelfs met de hele familie een wintersportvakantie geboekt met Pasen, net na afloop van de behandeling. Misschien ben ik dan nog niet echt in staat om als vanouds over de pistes te swingen, maar je kunt je beter rot voelen met uitzicht op de bergen dan thuis achter de geraniums, toch? Moet nog wel even een hele dikke muts kopen…

Groetjes, Marion.

PS. Werneck: Bedankt voor de tip, maar tot nu toe krijg ik (nog) geen blaren van de radiotherapie. Ik denk dat dat afhangt van het type bestraling (wilt u mét of zónder blaren?).

Weblog van een Long-term GBM-survivor

Weblog van een Long-term GBM-survivor

Menu

Weblogs

Update

Steun de Bergentocht!

Volg ons via:

Stichting STOPhersentumoren.nl!