25 januari 2010

Lieve familie, vrienden, collega’s en bekenden,

Wederom goed nieuws aan het hersentumorenfront! De terrorist durft zich nog niet te vertonen en het onkruid vindt het waarschijnlijk nog te koud om weer op te duiken. Deze keer heb ik me van tevoren minder druk gemaakt om de MRI, om de simpele reden dat ik daar geen tijd voor heb gehad. De afgelopen dagen heb ik namelijk met 8 hippe moeders in Zell am See doorgebracht: ‘(Tena-)ladies only’. Dit was niet alleen heel erg gezellig, maar het heeft er ook voor gezorgd dat ik nauwelijks met de aankomende MRI bezig was. Voor Ronald gold juist het tegenovergestelde, want hoewel Ronald er zijn hand niet voor om draait om een paar dagen alleen voor de kinderen te zorgen, was het voor hem wel erg confronterend om te ervaren hoe het is als ik er niet meer zou zijn.

De fijne herinneringen aan de afgelopen dagen hadden als aangenaam ‘side-effect’ dat ik vanmorgen vroeg tijdens de MRI-scan in gedachten met een flinke vaart over met poedersneeuw bedekte berghellingen carvde en het onaangename geluid nauwelijks tot me doordrong. Jammer dat het infuus door de ader heen was geprikt, waardoor de contrastvloeistof in eerste instantie naast de ader belandde: dat brandt behoorlijk, kan ik je vertellen. De positieve uitslag die we vrij snel daarna kregen, maakte alles meer dan goed. Ik kan er weer even tegen!

Dat het ook anders kan, bleek eerder deze week, toen ik het bericht kreeg dat Jet, één van de mededeelnemers aan de Deelgenotengroep van Helen Dowling, de strijd tegen kanker heeft moeten opgeven. Ze belde vorige week zondag onze deelgenoten-bijkletsafspraak af omdat ze zich niet lekker voelde en een paar dagen later was ze er niet meer! Dat hadden we niet afgesproken Jet! Ik wens haar man en twee kleine kinderen heel veel sterkte toe! Het is nogal wat om het voortaan zonder vrouw en moeder te moeten stellen.

Eind november zijn we met de ‘vriendenclub Rosmalen’ een weekend naar Noordwijk gegaan. Om iedereen een kleine indruk te geven van hetgeen Ronald en mij te wachten staat als we de Alpe d’Huez gaan beklimmen, was er een steptocht door de duinen georganiseerd. Toen we met de tong op de schoenen op het strand aankwamen, lagen daar vier enorme vliegers, waarmee we onze krachten konden meten met de elementen (en helaas jammerlijk verloren). Zo verging het ons ook steeds met het dobbelspelletje Regenwormen, waar we desondanks veel plezier aan hebben beleefd. Maurice en Dagmar: de organisatie was top en ook het zonnige weer was perfect geregeld (hoe doen jullie dat toch?)!

Naast spierpijn hebben we er ook de pijnlijke wetenschap aan overgehouden dat we nog veel zullen moeten oefenen om op 28 augustus de top van de Alpe d’Huez te kunnen bereiken! Dat werd bij de collectieve steptraining van 16 januari nog eens bevestigd: met een rood hoofd en een hartslag van 186 slagen per minuut lukte het me maar net om de kortste afstand van ca 12 km uit te steppen. De afgelopen maanden was het ook niet bepaald aantrekkelijk om buiten te steppen: donker, koud en glibberig, maar vanaf nu zullen we de steps regelmatig uit de garage moeten halen, want we kunnen onze sponsors natuurlijk niet teleurstellen! Hoewel er al aardig wat mensen voor de Stichting STOPhersentumoren in de buidel hebben getast (enkelen zelfs vrij diep: enorm bedankt!), hebben we nog niet het benodigde startkapitaal (minimaal €1500,- sponsorbijdrage per stepper) bij elkaar. Degenen die het wel van plan waren, maar er nog niet aan toe zijn gekomen: nú is het moment om ons te sponsoren! De link uit de vorige mail werkt niet meer, maar via de link http://www.steppentegenkanker.nl kun je ons vinden onder het kopje ‘wie doet er mee’. Bij deze mail heb ik een foto van Nico Faaij, Robert Schoemacher en ondergetekende toegevoegd (Nico en ik zijn de enige hersentumorpatiënten die zelf meesteppen en Robert mag op de foto vanwege zijn publiciteitswaarde).



Een half jaar geleden schreef ik over mijn deelname aan een fotoshoot voor de Stichting STOPhersentumoren.nl. Deze portretten van verschillende mensen met hersentumoren zijn, vergezeld van MRI afbeeldingen, verwerkt in een boek, dat in de week van de Brain Awareness van 15 t/m 21maart zal worden gelanceerd. Het doel van dit boek is het vestigen van meer aandacht op hersentumoren en het werven van fondsen. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat!

Nog een mooi Chinees spreekwoord als afsluiter:



Liefs van Marion.

PS. Mijn volgende MRI staat gepland op 4 mei.