Beste lezers,
Afgelopen 14 juli had ik weer een MRI-scan van mijn hersenen en die zag er gelukkig weer exact zo uit als de afgelopen 12 jaar. Na een jaar zonder bericht, leek het me goed om dit heuglijke feit weer eens op dit weblog te vermelden. Door de situatie rondom het Corona-virus heb ik ook minder beschrijvenswaardige zaken meegemaakt. Zoals vorig jaar al aangegeven hadden we onze rondreis door Colombia een jaar vooruit geschoven, maar we hadden begin dit jaar al besloten dat het er dit jaar ook niet verstandig is om naar Zuid-Amerika te reizen. Ook onze wintersportvakanties hebben we met pijn in het hart afgezegd, maar die konden we gelukkig wel zonder kosten annuleren.
Maar dat betekent niet dat er helemaal niets is gebeurd: Uitgerekend in de week waarin ik voor mijn project 8 webinars voor alle 680 Jumbo-winkels moest verzorgen, voelde ik op dinsdagavond een flinke bobbel in mijn borst! Nu is dat al een tijdje een horrorscenario dat mij af en toe wakker houdt: dat ik net als 1 op de 7 vrouwen in Nederland borstkanker krijg. Hoewel borstkanker gemiddeld genomen veel beter te behandelen is dan hersentumoren (er zijn meer behandelmogelijkheden en de overlevingspercentages zijn een stuk gunstiger), is de behandeling bepaald geen pretje. Na een gebroken nacht heb ik 's morgens direct de huisarts gebeld, waar ik gelukkig om 10:30u al bij een vervangende huisarts terecht kon. Na een zenuwslopende tijd in de wachtkamer, kon zij helaas niet veel meer doen dan kijken en voelen, waarbij ze niet alleen in de rechter- maar ook in de linkerborst onregelmatigheden constateerde. Samen hebben we een ziekenhuis uitgezocht met een wachttijd van 0 dagen, omdat ik graag dezelfde dag nog onderzocht wilde worden. Toen ik thuis vervolgens met de poli radiologie van het Antonius in Leidse Rijn belde, kon ik gelukkig om 12:45u al terecht!
De mammografie liet ook zien dat er abnormale plekken in beide borsten zaten, waardoor ik werd doorgestuurd voor een echo door de specialist die nu met lunchpauze was. Daar lag ik dan met een handdoekje over mijn ontblote borsten te wachten of het zwaard van Damocles nogmaals zou vallen. Toen de aardige assistente een opmerking maakte over de hersentumor die ze in mijn dossier zag staan, bleken de tranen hoog te zitten. Nadat de specialist naar mijn gevoel een eeuwigheid met het echo-apparaat over mijn borst was gegleden, zei de beste man resoluut dat dit slechts enkele grote en een heel aantal kleine cystes betrof! Ik was zo opgelucht dat ik eigenlijk niet meer doorvroeg nadat hij aangaf dat hij ze leeg zou kunnen laten lopen als ik er last van had. De aardige assistente stelde vervolgens voor dat ik maar een lekker gebakje moest gaan halen in het personeelsrestaurant (de enige die open was), maar ik wilde vooral naar huis.
Helaas was er minder goed nieuws vanuit mijn vader: hij blijkt uitgezaaide longkanker te hebben. Na een leven lang intensief roken is dat wellicht niet verrassend, maar nog steeds heel vervelend, zeker omdat mijn vader ook mantelzorger is voor mijn dementerende moeder. De afgelopen en komende tijd zal dus veel in het teken staan van het ondersteunen van mijn ouders. Maar dat heeft ons er niet van weerhouden om een broodnodige vakantie in Zuid-Frankrijk te vieren. Uitgerekend dit jaar hadden we een weekje samen met het gezin van mijn zus(je) geboekt, waarin we 3 dagen canyoning hebben gedaan vanuit een heerlijke villa met zwembad aan de Cote-d'Azur. Ik kwam weliswaar bont en blauw en met pijnlijke enkels uit de strijd, maar ben wel van 12 meter hoog in het water gesprongen! Het springen, abseilen en glijden vond ik superleuk, maar het tussendoor over de rotsen lopen en klauteren ging mij met mijn korte pootjes duidelijk minder goed af :(, zeker nadat ik mijn enkel had verzwikt tijdens de landing op een scheve steen. De prachtige natuurlijke omgeving, waar we nauwelijks andere mensen tegenkwamen en de thrill van de mooie spongen en glijbanen maakten dat ik het toch een fantastische ervaring vond.
Ook hier werd ik er weer aan herinnerd hoeveel geluk ik heb dat ik die agressieve hersentumor heb overleefd, want onze (Nederlandse) gids bleek een goede vriendin te hebben die deze aandoening helaas niet heeft overleefd…
Fijne zomer!
Liefs van Marion.
