Lieve vrienden, familie, collega's en bekenden,
Het nieuwe jaar is voor mij uitstekend begonnen met alweer een goede uitslag van de MRI-scan! Het is inmiddels ruim 7 jaar geleden sinds mijn ‘wedergeboorte’; het ontwaken uit de narcose na de operatie… Zeven jaar waarin de hersentumor vrijwel dagelijks in mijn gedachte was en waarin ik van MRI-scan naar MRI-scan heb geleefd, met de zenuwslopende onrust die daar steeds aan vooraf ging: want een slechte scan betekent dat de dood je op de hielen zit...
En ik ben er zóo klaar mee! Vanaf heden ga ik er gewoon van uit dat ik tot het piepkleine percentage hersenkanker-patiënten hoor dat níet doodgaat aan deze ziekte. Weliswaar rekening houdend met de beperkingen die het uitlepelen van het aangetaste gedeelte van mijn herseninhoud me hebben opgeleverd, maar met een slecht geheugen en het verlies van multitasking capaciteit (hoewel soms wel gênant) valt best te leven… Ik sterk me met de gedachte dat de huidige statistieken zijn gebaseerd op de periode vóórdat de behandelingsmethode die ik heb ondergaan was geïntroduceerd en dat de standaarddeviatie sindsdien flink is (en o.a. door mij nog steeds wordt) opgerekt.
Het leven is veel te leuk om te worden overschaduwd door angst voor het aftakelingsproces dat hersentumoren veroorzaken! Zo zijn we, na de qua weer wat minder mooie zomervakantie in Frankrijk, afgelopen herfstvakantie met het gezin naar Marokko gegaan, waar we na een uitgebreid bezoek aan de ‘duizend-en-één-nacht’ stad Marrakech, met een voor een prikkie gehuurde maar flink gedeukte Dacia Logan door het Atlasgebergte naar het begin van de Sahara zijn gereden. Vervolgens zijn we met een Jeep over uitgestrekte hobbelige vlakten naar de zacht glooiende zandduinen gebracht, waar we bij zonsondergang een ritje op kamelen (nou ja, dromedarissen) hebben gemaakt. Wat een rare beesten zijn dat eigenlijk: de manier waarop ze bewegen leidt steevast tot grote hilariteit bij het op- en het afstijgen! Vervolgens hebben we de nacht in een soort bedoeïenentent doorgebracht, om ’s morgens bij zonsopgang weer van een weergaloos uitzicht over de geelrode zandduinen te kunnen genieten. Op de terugweg werd het nog even spannend, omdat de tweede helft van de benzinetank van de Dacia veel sneller leeg ging dan de eerste helft, waardoor we met een rood lampje en samengeknepen billen op zoek moesten naar een benzinepomp in het Atlas-gebergte. Toen het dorpje waarop we onze hoop hadden gevestigd ook geen pomp bleek te hebben, hebben we de auto maar aan de kant gezet. Hoewel met handen en voeten communicerend, had de plaatselijke bevolking tot onze opluchting al snel geregeld dat er twee jerrycans benzine zouden worden gebracht, terwijl wij dankbaar aanschoven voor de lunch uit een authentieke tajine... Het was voor zowel ons als de kinderen een zeer indrukwekkende vakantie!
Het zorgeloze en (ont-)spannende gevoel en het plezier dat we met elkaar aan vakanties beleven smaakt zeker naar meer, dus ook voor dit jaar hebben we al weer veel (vakantie)plannen gemaakt! Tot de volgende MRI zijn dat achtereenvolgens: ladyski-uitje met vriendinnen naar Sölden, wintersport met 2 gezinnen in Les Arcs, meivakantie naar Andalusië (we hebben nog lang niet alles gezien!) en met Hemelvaart nog een lang weekend kamperen met vrienden in de Biesbosch!
En dit jaar dus zonder zorgen over aftakeling en tumoren! Dat wil zeggen: als mijn verstand m’n gevoel tenminste kan overtuigen… maar volgens mij heb je daar meer invloed op dan je misschien denkt. Denk maar eens een paar minuutjes aan leuke herinneringen of aan lieve dingen die iemand heeft gedaan; wedden dat je je daarna beter voelt dan daarvoor? Ook de manier waarop je naar dingen kijkt, kun je beïnvloeden door te oefenen om je focus te richten op de positieve kant. “Er is geen werkelijkheid, alleen perceptie”.
Een nieuw jaar:
Bruisend & Sprankelend
Stralend & Schitterend
Gezond & Gelukkig
Zorgeloos & Prachtig!
Liefs,
Marion.
www.hogetoorn.net
