Lieve vrienden, familie, kennissen en collega’s,

Op de meest deprimerende dag van het jaar moest ik naar het UMC voor een MRI-scan om te controleren of mijn kwaadaardige hersentumor nieuwe activiteit liet zien. Kun je je iets deprimerenders (is dat een woord?) voorstellen? 

De bedenker van depri-maandag is trouwens de Britse psycholoog Cliff Arnall. Hij bedacht in 2005 een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit zou blijken dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek. Arnalls formule luidt als volgt:

Hierin is W een maat voor het weer, D voor de schulden, d voor het maandelijkse salaris, T voor hoe lang geleden het kerst was, Q staat voor hoe goed men nog de goede voornemens volhoudt, M voor het motivatieniveau en N voor het gevoel om actie te ondernemen.

Behalve dat er wordt niet aangegeven wat de eenheden van de variabelen zijn, ontbreken wat mij betreft de letters MRI in deze formule…

Het was de eerste keer dat er 4 maanden tussen twee MRI-scans zat en je zult altijd zien dat ik juist deze keer na 2 maanden werd opgeschrikt door plotselinge uitval van het gevoel in de rechterkant van mijn gezicht en mijn rechterarm! Ik was iets aan het vertellen aan tafel toen ik opeens niet goed meer kon articuleren omdat de rechterkant van mijn mond niet meer meedeed. Na circa 10 minuten ging dat over naar de linkerkant en pas na ongeveer een half uur (het leek veel langer) kwam het gevoel langzaam weer terug. Dan besef je ineens weer hoe kwetsbaar je bent; een klein foutje in je hoofd kan ervoor zorgen dat je leven er heel anders uit gaat zien! Omdat ik 3,5 jaar geleden een soortgelijke aanval heb gehad (onderweg naar Frankrijk) en hiervan later geen enkele aanwijzing op de MRI was te zien, heb ik geen alarm geslagen bij mijn arts, maar desondanks liep ik vandaag met meer zenuwen dan de vorige keer het UMC in… om er 3,5 uur later weer opgelucht uit te ‘huppelen’! Er is geen enkele afwijking ten opzichte van de vorige scan te zien!

Helaas zijn veel lotgenoten minder gelukkig en vooral op een dag als vandaag moet ik regelmatig denken aan de patiënten waarbij de tumor zoveel schade heeft aangericht dat hun kwaliteit van leven enorm is afgenomen en mensen die ondanks allerlei chemokuren en bestralingen de strijd binnen afzienbare tijd verliezen. Voor mezelf, voor hen en voor alle toekomstige hersentumorpatiënten heb ik me dit jaar alsnog ingeschreven voor de Bergentocht, om geld in te zamelen voor de Stichting STOPhersentumoren.nl. Ik moet toegeven dat ik wel een klein zetje nodig had om me weer tot het sponsorwerven te bewegen (bedankt Joop!), maar het feit dat de Stichting STOPhersentumoren.nl een groot deel van de bij hen ingediende veelbelovende onderzoeksaanvragen wegens fondsengebrek links moet laten liggen, raakt me enorm. Stel je voor dat daar nu het ‘Ei van Columbus’ tussen zit, waarmee niet alleen hersentumoren, maar ook minder ingewikkelde kankersoorten kunnen worden genezen!!! Dus we gaan de step weer uit de schuur halen, trainen… en toch maar weer om sponsoring vragen: www.bergentocht.nl/Marion-Hogetoorn.

Liever nog dan op de step beweeg ik me voort in mijn gloednieuwe rode English styled Mini Clubman! Het heeft wat overredingskracht gekost bij de wagenparkbeheerder (ja, er bestaan ook vierdeurs Mini’s en rood is écht de beste kleur voor een Mini), maar met dit schatje rijd ik zelfs met hevige storm en regen met een Big Smile heen en weer naar Veghel J (geldt niet voor file)! Nog iemand geïnteresseerd in een zeer complete Volvo S60 uit 2005?

Nog even een kleine opsomming wat ik mijn gezin aandoe in mijn zoektocht om het beste uit het leven te halen: tijdens de herfstvakantie heb ik de hele familie naar Parijs gesleept, waar ik ze alle trappen van de Eiffeltoren heb laten beklimmen en vervolgens per metro of boot van het ene naar het andere bouwwerk in deze metropool heb laten reizen: zo vermoeiend allemaal! Tijdens de kerstvakantie heb ik ze ook geen rust gegund, door elke dag een activiteit te plannen: van museum- en bioscoopbezoek tot logeerpartijtjes en van familiebezoek tot sportactiviteiten als skiën in Snowworld en het oliebollentoernooi. En als klap op de vuurpijl heb ik ze afgelopen week 4 dagen helemaal aan hun lot overgelaten door met 3 vriendinnen te gaan skiën in Saalbach! Je zult zo’n vrouw/moeder hebben…

Enjoy the little things, one day you look back and realize they were the big things!!!

Tot over 4 maanden maar weer!

Veel liefs van Marion.