Lieve vrienden, familie, collega’s en bekenden,
Na 8 jaar en 32 MRI’s (ik kan er één naast zitten) met een goede uitslag, kan ik mezelf met recht een ‘long-term survivor’ noemen!
Ten tijde van de diagnose waren de kinderen pas 1,5 en 3,5 jaar oud en heb ik (in m’n eentje, heel gênant) hardop zitten grienen boven een foto van een groep brugpiepers in een folder over het voortgezet onderwijs in Houten, uit zelfmedelijden omdat ik dat niet mee zou mogen maken. Dit was één van mijn moeilijkste momenten na de diagnose. Afgelopen week hebben we de folder opnieuw ontvangen, maar nu mag ik mijn oudste helpen om zijn keuze gaan maken! Dat blijkt overigens nog niet zo gemakkelijk hoor! Vanwege de centrale ligging van Houten heb je met een VWO-advies keuze uit meer dan 20 scholen in omliggende gemeenten, met ieder eigen informatieavonden, open dagen, masterclasses, snuffel- en proeflessen, die ook nog eens bijna allemaal in januari plaatsvinden. En dan heb ik het nog niet eens over het wijs worden uit de verschillende stromingen, waarmee iedere school zich probeert te onderscheiden: naast de meer bekende Montessori- en de Vrije school-richtingen kun je tegenwoordig ook kiezen voor bijv. tweetalig onderwijs, entreprenasium, technasium, atheneum plus, universumschool of sport-accent-school, al dan niet gecombineerd met cultuur- of hoogbegaafdheidsprofielen en/of Cambridge-Engels, Goethe-Duits, DELF Frans, Spaans of Chinees! Wat hadden wij het gemakkelijk vroeger… Gelukkig hebben we vorig jaar al een start gemaakt met de oriëntatie, waardoor Yannick zich nu kan concentreren op een beperkt aantal scholen, waarbij zeker ook de fietsafstand een belangrijke factor is. En mamma moet natuurlijk mee, maar ondanks straffe wind, wat regen en het feit dat het toch wel een tijdje geleden is dat ik meer dan 3 km heb gefietst, doe ik dat met heel veel plezierJ!
De conclusie is dat al die zelfmedelijden van 8 jaar geleden dus voor niets is geweest! (of zoals de spreuk uit een eerdere update-mail: Worry is a total waste of time; It doesn’t change anything, All it does is steal your joy and keep you very busy doing nothing). Het zou goed kunnen dat ik nu gelukkiger ben dan als die hersentumor mijn leven niet overhoop had gehaald (al zullen we daar natuurlijk nooit achter komen). Hoewel ik niet helemaal ongeschonden uit de strijd ben gekomen en dus met wat lichte beperkingen heb moeten leren leven, geeft mijn werk me veel voldoening (ook hier hoop ik een long-term survivor te worden, door ook de lopende reorganisatie te overleven…), ik heb een hele fijne groep vrienden, lieve familie en een uitermate gelukkig gezinsleven (nu de kids nog niet aan het puberen zijnJ). Hoewel dat natuurlijk niet altijd en overal lukt, proberen we zoveel mogelijk van het leven en elkaar te genieten. En omdat we er allemaal erg blij van worden (en omdat het kanJ), hebben we ook voor het komend jaar weer een paar mooie reizen gepland: eind van de maand op ladyski naar Westendorf, in de voorjaarsvakantie met het gezin van Sas en Wim skiën over de uitgebreide pistes van Les Arcs, de meivakantie ligt nu nog open, maar voor komende zomer hebben we al een gezinsgroepsreis naar Cuba geboekt! We zijn heel benieuwd hoe de gezinsgroepsreis ons gaat bevallen, maar omdat Cuba nog niet voldoende is aangesloten op internet, is het erg lastig om rondreizen zelf te organiseren en hoewel we het met z’n vieren ook altijd erg goed naar ons zin hebben, lijkt het ons ook wel gezellig om met meerdere Nederlandse gezinnen dit communistische land te verkennen, voordat er door het opheffen van de handelsbeperkingen weinig meer van over blijft. Viva la Cuba!
The important thing is not how many years in your life but how much life in your years. ~Edward J. Stieglitz
De volgende MRI-scan is gepland op 23 mei!
Liefs, Marion.
