28 december 2007
Beste vrienden, familie en bekenden,
Ik hoop dat iedereen een goede kerst heeft gehad?
De onze was boven verwachting! Ik ben lekker thuis en kan al weer aardig meedraaien in ons gezin. Wie had dat gedacht? Er zitten wel een hoop nietjes in mijn hoofd (zie foto hieronder => alleen voor mensen met een sterke maag), maar ik heb niet eens echt hoofdpijn (ik slik wel wat paracetamol). Maandag mogen de nietjes er al weer uit (heb ik een speciaal soort ontnieter-tangetje voor meegekregen uit het ziekenhuis. Leslie en ik gaan hiervoor samen naar de huisarts, want Leslie heeft afgelopen vrijdag een paar mooie hechtingen in haar voorhoofd gekregen, na een ongelukkige val als gevolg van haar nog wat wankele loopervaring.
Helaas wordt door de feestdagen de uitslag van de patholoog-anatoom pas op 8 januari in het neurologisch team besproken, maar de neuro-chirurg heeft gezegd dat ik er sowieso op moet rekenen dat er nog nabehandeling met bestraling eventueel in combinatie met chemo volgt. Daar wordt echter pas op z’n vroegst mee gestart na de 6 weken herstelperiode van de operatie. Ik kan nu nog even hopen dat het één of ander zeldzaam, maar niet kwaadaardig gezwel blijkt te zijn geweest, maar eigenlijk geloof ik daar zelf niet zo in. Belangrijk voor nu is dat ik niet het gevoel heb dat er tijdens de operatie veel extra schade is aangericht aan mijn hersenen. Daar had de neurochirurg namelijk wel nadrukkelijk voor gewaarschuwd. Hij had Ronald zelfs gezegd dat hij voorlopig waarschijnlijk niet full-time zou kunnen werken! Ook van andere patiënten had ik een veel negatiever beeld gekregen van de situatie na de operatie. Alleen mijn concentratie is nog duidelijk niet op het oude niveau, maar voor de rest heb ik niet de indruk dat ik veel langzamer denk. Ik krijg nu wel medicijnen tegen epilepsie, omdat ik tijdens de operatie een soort insult gehad schijn te hebben. Ik vind het zelf wat te snel om dan maar direct de conclusie te trekken dat ik epileptisch ben, vooral omdat dat ook betekent dat ik voorlopig niet meer mag auto rijden en ik hoop dan ook vurig dat ik geen epilepsie ontwikkel, maar dat is helaas wel een veelvoorkomende kwaal bij hersentumoren.
Afijn, de eerste stap ben ik in ieder geval goed doorgekomen, nu de vervolgbehandelingen nog. En daarna moet de tumor natuurlijk wel wegblijven, zodat ik gewoon oma kan worden.
Nogmaals ontzettend bedankt voor alle mailtjes, telefoontjes, bezoekjes, bloemen, kaarten en attenties! Het maakt het bijna leuk om ziek te zijn.
Fijne jaarwisseling en hopelijk een spoedig weerzien in het nieuwe jaar!
Groetjes,
Marion.
